دستورات مرحوم آیت الله قاضي در ماه رجب، شعبان و رمضان
اصل اين دستور را
حضرت آية الله سيد محمدحسين حسيني طهراني (ره)، در سال آخر عمر شريف و با
بركت خود در يكي از جلسات براي خواصّ أصحاب خودشان از روي نسخه خطّي آية الحقّ
مرحوم آية الله حاج ميزا علي قاضي طباطبائي بيان فرموده، به عمل و مداومت
آن تأكيد نمودند و مخصوصاً به طلّابي كه با حضرتش مأنوس بودند، أمر كردند
آنرا در دفتر خود ثبت نمايند:
«هان اي برادران
عزيز و گراميم – كه خداي شما را در طاعت خود موفّق بدارد – آگاه باشيد!
متوجه و هشيار باشيد كه ما در قرقگاه(ماه‌هاي رجب، شعبان و رمضان) داخل
شده‌ايم و همانگونه كه در زمين‌هاي حرم بايد از
محرّمات اجتناب نمود و ارتكاب يك سلسله اعمالي كه در حرم جرم نيست در آنجا
جرم محسوب مي‌شود، در اين ماه‌ها هم كه قرقگاه زماني محسوب
مي‌شود چنين است و بايد با هشياري و مواظبت در آن وارد شد، و به همان نحو
كه در قرقگاه مكاني كه حرم است، انسان به كعبه نزديك مي‌شود، در اين ماه‌ها
هم كه قرقگاه زماني است، انسان به مقام قرب خداوند
مي‌رسد. پس چقدر نعمت‌هاي پروردگار بر ما بزرگ و تمام است؟! و او هرگونه
نعمتي را بر ما تمام نموده است.پس حال كه چنين است،
قبل از هر چيز آنچه كه بر ما واجب و لازم است، توبه ايست كه داراي شرايط
لازمه و نمازهاي معلومه است. مقصود همان دستور توبه ايست كه رسول خدا (ص) در
ماه ذوالقعدة الحرام داده اند و در كتب ادعيه مثل «مفاتيح الجنان» آمده و
چهار ركعت نماز دارد، و پس از توبه، واجب ترين چيز بر ما پرهيز از گناهان
صغيره و كبيره است تا جائيكه توان و قدرت و استطاعت داريم!.»
«پس (اي برادران
عزير) دستور توبه را در شب جمعه اول ماه (رجب) يا روز جمعه؛ و يا روز
يكشنبه آن، انجام داده نماز توبه را بخوانيد؛ سپس آنها را در روز يكشنبه
دوّم همان ماه تكرار و اعاده نمائيد.
سپس ملتزم شويد
به مراقبه، چه مراقبه صغري (باز داشتن نفس از آنچه كه خداوند بدان راضي
نيست) و چه مراقبه كبري (نگاه داشتن دل از آنچه محبوب نمي‌پسندد). و نيز
خود را وادار به محاسبه (حساب كشيدن از نفس) و
معاتبه (سرزنش نمودن در صورت لغزش) و معاقبه (تنبيه نمودن نفس در صورت
ارتكاب خلاف) به آن چيزي كه شايسته و سزاوار است نمائيد.
پس براستي هر كسي كه در
صدد متذكر شدن به ذكر حقّ و در مقام خشيت از ذات اقدس حضرت حقّ متعال بوده
باشد مي تواند از راه مراقبه و محاسبه و معاتبه و معاقبه متذكر گردد!.»
«پس از اين
مرحله، با دلهاي خود بخداوند رو آورده، بيماري‌هاي گناهانتان را معالجه و
مداوا نمائيد و بوسيله استغفار، بزرگي و سنگيني عيوب خود را كاهش دهيد. و
بپرهيزيد از اينكه حريم الهي را بشكنيد و پرده هاي حجاب را بالا زده حرمت حرم را هتك نمائيد!زيرا
براستي چنين شخصي در نظام تكوين بي آبرو و مهتوك است گرچه خداوند كريم از
روي كرمش، بحسب ظاهر آبروي او را حفظ نمايد؛ و همين جزاي اوست و نيازي به
مجازات پروردگار ندارد!.
و اما دستورالعمل اين سه ماه:
۱- بر شما باد به
اينكه نمازهاي فريضه خود را با نوافل آن كه مجموعاً پنجاه و يك ركعتاست،
در بهترين اوقاتشان انجام دهيد؛ و اگر نتوانستيد چهل و چهار ركعت آنرا
بجا بياوريد. چنانچه باز هم شواغل دنيا شما را
بازداشت، حتماً نافله ظهر را كه به او «صلوة أوّابين» مي گويند، انجام
بدهيد. و نماز ظهر را هم در وقت فضيلت انجام دهيد كه در قرآن بدان تأكيد شده و مراد از صلوة وُسطي» همان نماز ظهر است.
2- و امّا در
مورد نافله شب بخصوص بايد بدانيد كه: انجام دادن آن در نظر مؤمنين و سالكان
حضرت معبود از واجبات است و هيچ چاره اي جز أتيان آن نيست! و تعجّب است از
كساني كه قصد رسيدن به مرتبه‌اي از مراتب كمال را
داشته ولي به قيام شب و انجام نوافل آن بي‌توجّه هستند! و ما هيچگاه نديده و
نشنيده‌ايم كه احدي به يك مرحله و مرتبه اي از كمال راه يافته باشد مگر بواسطه برپاداري نماز شب!.»
3- بر شما باد به
قرائت قرآن كريم در نافله‌هاي شب كه انسان را حركت داده، سير او را سريع
مي‌نمايد و براي او بسيار مفيد است. تغنّي به قرآن، انسان را بخدا نزديك
مي‌كند! بخلاف غناي محرم كه آدمي را به لهو مي‌كشاند. پس تا مي توانيد در شبها قرائت قرآن كنيد، چرا كه قرائت قرآن شراب مؤمنين است.
4- بر شما باد
اينكه: به انجام دادن اوراد و أذكاري كه هر يك از شما بعنوان دستور در دست
داريد، ملتزم و متعهد باشيد! و بر شما باد به مداومت سجده يونسيّه و گفتن
ذكر يونسيّه: «لا إلهَ إلا أنتَ سُبحانكَ إني كُنْتُ مِن الظالمين7» در سجده از پانصد تا هزار مرتبه.»
5- بر شما باد به
زيارت مشهد اعظم، كه مراد همان حرم مطهر اميرالمؤمنين و قبر نوراني آن
بزرگوار است، و نيز ساير مشاهد مشرفه اهل البيت (ع) و مساجد معظمه مانند:
مسجد الحرام، مسجد النبي، مسجد كوفه، مسجد سهله و بطور كلي هر مسجدي از مساجد! زيرا مؤمن در مسجد، همانند ماهي است در آب دريا!
6- و هيچگاه پس از
نمازهاي واجب خود، تسبيحات حضرت صديقه صلَوات الله عليها را ترك ننمائيد،
زيرا اين تسبيحات، يكي از انواع «ذكر كبير» شمرده شده است.»
7- يكي از وظائف
مهم و لازم براي سالك إلي الله، دعا براي فرج* حضرت حجّت صلوات الله عليه
در قنوت «وَتْر» است. بلكه بايد در هر روز و در همه اوقات و همه دعاها،
براي فرج آن بزرگوار دعا نمود.
8- و يكي ديگر از وظائف لازم و مهم، قرائت زيارت جامعه، معروف به «جامعه كبيره» در روز جمعه است.
9- لازم است كه قرائت قرآن حتماً كمتر از يك جزء نباشد.»
10- تا مي توانيد
بسيار به ديدار و زيارت برادران نيكوكار خود بشتابيد، چرا كه براستي آنها
برادراني هستند واقعي كه در تمام مسير، همراه انسانند و با رفاقت خويش،
آدمي را از كريوه هاي نفس و تنگناها و عقبات آن عبور مي دهند!.
11- به زيارت اهل
قبور ملتزم باشيد ولي نه بصورت مداوم و همه روزه (مثلاً در هفته، يك روز
انجام بگيرد) و نبايد زيارت قبور در شب واقع گردد.ما
را با دنيا چه كار؟! براستي دنيا ما را فريب داده، به پستي و ذلّت كشانيد!
ما را از مقام عزت و رفعت پائين آورد! و دنيا پست تر از آنست كه براي ما
هدف قرار گيرد! پس آن را براي اهل دنيا واگذاريد! پس
به به! خوشا بحال آن مرداني كه بدنهاي آنان در اين عالم خاكي است ولي
قلوبشان در عالم لاهوت، يعني در عالم احديت و واحديّت و عزّ پروردگار در
پرواز مي‌باشد! و اين افراد، اگر چه از نظر تعداد
بسيار كم هستند وليكن از نظر قوّت و مدد و از جهت واقعيت و اصالت و حقيقت
داراي اكثريت مي‌باشند. من مي‌گويم آنچه را كه شما مي شنويد و از ذات اقدس حضرت حق طلب مغفرت مي نمايم.» (1357 ه ق)
منبع : http://abdesaleh.blogfa.com/
هو