حضرت رقیه
حضرت رقیه
حضرت سید‌الشهدا(ع) دختری به نام رقیه داشتند که در سن سه سالگی در خرابه شام به شهادت رسیدن . مادر حضرت رقیه مطابق اکثر نقل ها «ام اسحاق» نام دارد که فضایل و مناقب بسیاری را برای آن بانو بر می‌شمارند.حضرت رقیه در ماه شعبان چشم به جهان گشود، سن مبارک آن حضرت هنگام شهادت سه سال بود.
نزدیک مسجد جامع دمشق بقعه و مرقدی وجود دارد که به مرقد حضرت رقیه(س) دختر امام حسین(ع) معروف است و بر روی سنگی واقع در درگاه آن مرقد نوشته شده است :این خانه مکانی است که به ورود آل پیامبر(ص) و دختر امام حسین(ع) حضرت رقیه شرافت یافته است.
مورخ خبیر عمادالدین حسن بن علی بن محمد طبری هم عصر خواجه نصیرالدین طوسی در کتاب کامل بهایی می‌نویسد: دخترک سه چهار ساله‌ای که خاندان امام حسین(ع) در خرابه شام ، شب هنگام خواب پدر را دید و بهانه پدر نمود و یزید گفت: سر پدر را برایش ببرند، سر مقدس را آورده و در کنار دختر قرار دادند، آن دختر از غم پدر فریادی برآورد و جان داد.
بخشی از صحبت‌های حضرت رقیه(س) با سر پدر
یا ابتاه من‌الذی خضبک بدمائک (پدر چه کسی محاسنت را با خونت خضاب کرد)
یا ابتاه من‌الذی قطع وریدک (چه کسی رگ گردنت را برید)
یا ابتاه لیتنی لک الفدا (ای پدر کاش من قربانت می‌شدم)
یا ابتاه لیتنی توسدت التراب و لا اری شیبک مخضباً بدما (ای پدر کاش خاک مرا در آغوش می‌کشید تا محاسنت را به خون رنگی نمی‌دیدم (معالی‌السبطی))
غسل حضرت رقیه
هنگامی که زن غساله بدن حضرت رقیه را غسل می‌داد، ناگاه دست از غسل کشید و گفت: سرپرست این اسیران کیست؟ زینب(س) فرمود چه می‌خواهی زن غساله گفت: چرا بدن این طفل کبود است، آیا به بیماری مبتلا بوده است؟ حضرت در پاسخ فرمودند: ای زن او بیمار نبود، این کبود‌یها آثار تازیانه و ضربه‌های دشمن است. (الوقایع و الحوادث ج 5 ص 81)
امام حسین (ع)
اِنّ اَعفَی النّاسِ مَن عَفا عِندَقُدرَتِهِِ .
بخشنده ترین مردم کسی است که در هنگام قدرت می بخشد.
هو