سلوک عرفای اسلامی

تنبه برای حضور قلب در نماز

یکی از بزرگان ، ابتدا به جوالبافی اشتغال داشت و روزی یک جوال می بافت و آخر هفته حساب می کرد و مزد شاگردانش را می پرداخت.

روزی به هنگام حساب،یک جوال از قلم افتاد و هر چه فکر کردند که آن را به چه کسی داده اند،به یادشان نیامد.غروب نزدیک بود و استاد نماز نخوانده بود.مشغول نماز شد و در نماز به یاذش آمد که آن جوال را به چه کسی داده است.پس از اتمام نماز،شاگردش را خواسته،به او گفت:جوال را به فلانی داده ایم.شاگردش گفت : استاد! تو نماز می خواندی یا جوال پیدا می کردی؟ استاد از این واقعه متنبه شد و مشغول اصلاح خود و قلبش گردید.

منبع : کتاب صاحب کرامت،ص۱۶۲

تهیه و تنظیم : یار آشنا

http://baorafa.blogfa.com/