گاهی خداوند به عمل کم و کوچک ، جزای بزرگ و زیاد می دهد.
نیّت در عبادات
گاهی خداوند به عمل کم و کوچک ، جزای بزرگ و زیاد می دهد.
باید به خالص کردن نیّت همت گمارد.
یک شب حضرت صادق (ع) در سن شش سالگی همراه پدرشان امام باقر (ع) خواستند به منزل برگردند،حضرت صادق(ع) از پدر اجازه خواستند که تا صبح در مسجد بمانند.حضرت باقر(ع) هم موافقت نمودند.صبح فردا که امام باقر (ع) به مسجدالحرام بازگشتند،مشاهده نمودند حضرت صادق علیه السلام چشمانشان فرو رفته و دماغشان باریک شده و تیغ کشیده است.متوجه شدند که حضرت صادق(ع)تا صبح بیدار مانده،یک بند عبادت کرده و نماز خوانده اند.لذا به حضرت فرمودند: عزیزم چرا این قدر به خودت فشار آورده ای و خودت را اذیت کرده ای؟ گاهی خداوند به عمل کم و کوچک ، جزای بزرگ و زیاد می دهد.یعنی به عمل کوچک با خلوص نیّت ، جزای بزرگ داده می شود،پس لازم نیست با اعمال زیاد خود را به مشقت افکند،بلکه باید به خالص کردن نیّت همت گمارد. خلوص یعنی عبادت و طاعت بدون انتظار مزد و پاداش.شخص دارای خلوص،حتی می خواهد از عبادتش لذّت هم نبرد که لذّت عبادت انگیزۀ عمل او قرار نگیرد.شخص با حیا فعل به جا می آورد،ولی به فعلش نگاه نمی کند و فعلش را نمی بیند.
منبع مصباح الهدی،ص۲۱۲
تهیه و تنظیم : یار آشنا
هو