برای به دست آوردن مقامات مادی و معنوی دست و پا نزن


حضرت امام خمینی (ره) در نامه ای به فرزندشان سید احمد خمینی می فرمایند:

پسرم! نه گوشه گیری صوفیانه دلیلِ پیوستن به حق است،و نه ورود در جامعه و تشکیل حکومت،شاهد گسستن از حق.میزان در اعمال انگیزه های آنهاست.

چه بسا عابد و زاهدی که گرفتار دام ابلیس است و آن دام گستر،با آنچه مناسب او است،چه خودبینی و خودخواهی و غرور و بزرگ بینی و تحقیر خلق الله و شرک خفی و امثال آنها،او را از حق دور و به شرک می کشاند و چه بسا متصدّی امور حکومت که با انگیزۀ الهی به معدن قرب حق نائل شود... پس میزان عرفان و حرمان،انگیزه است.

هرقدر انگیزه ها به نور فطرت نزدیک تر باشد و از حُجُب ، حتی حُجُب نور وارسته تر،به مبدأ نور وابسته ترند،تا آنجا که سخن از وابستگی نیز کفر است.

پسرم! از زیر بار مسئولیت انسانی که خدمت به حق در صورتِ خدمت به خلق است شانه خالی مکن،که تاخت و تاز شیطان در این میدان،کمتر از میدان تاخت و تاز در بین مسئولین و دست اندرکاران نیست،و دست و پا برای به دست آوردن مقام،هر چه باشد،چه مقام معنوی و چه مادی مزن،به عذر آن که می خواهم به معارف الهی نزدیک شوم،یا خدمت به عبادالله نمایم،که توجه به آن از شیطان است،چه رسد که کوشش برای به دست آوردن آن.

منبع : برگرفته از نامه ی حضرت امام خمینی به فرزند گرامیشان سید احمد خمینی،نوشته شده در تاریخ 26 تیر 63،

چاپ شده در کتاب نقطه عطف

تهیه و تنظیم : یار آشنا

http://baorafa.blogfa.com/