سلوک عرفای اسلامی

اگر دوزخ میان پوست داری    نسوزی گر علی را دوست داری

پیامبر (ص) فرمودند : «اگر همۀ مردم نسبت به محبت علی بن ابیطالب،اتفاق نظر داشتند،هرگز خداوند جهنم را خلق نمی کرد.»

زیرا که دوستی امیرالمؤمنین علیه السلام مانع از سوختن است پس خلق آتش،دیگر عبث بود.

اگر حبّ علی در سینه ات نیست     بسوزی گر هزاران پوست داری

ولی باید دانست که صرف دوستی،بدون اعمال قلبی و بدنی انسان را به کمال مورد انتظار و توقع نمی رساند گرچه مانع از سوختن  در آتش است.زیرا هر کسی در جهنم با آتش خود می سوزد چون محبت حضرتش گناهان او را به حسنه تبدیل می کند.«خداوند سیئات و گناهان این گروه را به حسنات و نیکی ها تبدیل می نماید.سورۀ فرقان،آیۀ 70»

گاو تن قربانی شیر خداست     گر تو را با او سر صدق و صفاست

«هرگز به نیکی نخواهید رسید مگر آنچه دوست دارید،انفاق کنید.سورۀ آل عمران،آیۀ 92» و محبوبترین اشیاء نزد انسان اول جانست و در مرتبه بعد،زن و فرزند،مورد محبت آدمی است.ندیده ای که گاهی کسی در راه دوستی و عشق زنی از جان خود نیز می گذرد.

حضرت امیرالمؤمنین (ع) بعد از مراجعت از جنگ صفّین در حالیکه سَهل بن حُنَیف در رکاب ایشان شهید شده بود و او یکی از محبوبترین افراد در نزد آن حضرت بود فرمودند:اگر دوست داشته باشد مرا کوهی،هر آینه آن کوه فرو خواهد پاشید.

سَیّد رضی فرموده مقصود آنست که رنج بر او سخت می شود و مصیبتها به سوی او شتاب می گیرد و انجام نمی شود اینها،مگر از برای اَتقیاء و ابرار و اخیار و برگزیدگان درگاه الهی.

در حدیث آمده است : اَلبَلاءُ لِلوَلاءِ یعنی بلاها از برای دوستان می باشد.

خونریزی بود همیشه در کشور ما      جان عود بود همیشه در مِجمر ما

داری سر ما ؟ وگرنه رو از بر ما        ما دوست کُشیم و تو نداری سَرِ ما